پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر بر میزان تابآوری دانشآموزان مقطع متوسطه استان بوشهر انجام گرفت. این تحقیق از نوع توصیفی–تحلیلی و با رویکرد کمی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان دوره دوم متوسطه مدارس دولتی و غیردولتی استان بوشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۲ میباشد. نمونهای به حجم ۳۸۵ نفر با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شد. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامههای استاندارد تابآوری کانر و دیویدسون (CD-RISC)، پرسشنامه حمایت اجتماعی، و پرسشنامه سبکهای مقابلهای بود که روایی آنها از طریق نظر خبرگان و پایایی با آلفای کرونباخ بالای 0/80 تأیید گردید. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمونهای آماری از جمله تحلیل رگرسیون چندمتغیره، آزمون همبستگی پیرسون، و آزمون تی مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین میزان تابآوری و متغیرهای حمایت اجتماعی، ویژگیهای فردی، و سبکهای مقابلهای رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (P < 0.01). همچنین تفاوت معناداری بین سطح تابآوری در دانشآموزان بر اساس جنسیت و وضعیت اقتصادی خانواده مشاهده شد. یافتهها نشاندهنده نقش مهم عوامل روانی-اجتماعی در ارتقای تابآوری تحصیلی دانشآموزان است و میتواند راهنمایی مفید برای سیاستگذاران و برنامهریزان آموزشی باشد.