قسمتی از متن مقاله:
گلدوزی های مشترک روی لباس های زنان ایران و افغانستان نه تنها نماد زیبایی و ظرافت هستند، بلکه نمایانگر تاریخ و فرهنگ غنی این دو سرزمین نیز می باشند. این هنر سنتی با جزئیات دقیق و رنگ های زنده، داستان های زیادی را از زندگی روزمره، طبیعت و آداب و رسوم این دو ملت روایت می کند. طرح های گلدوزی شده معمولاً شامل نقوش هندسی، گل ها و اشکال طبیعی هستند که هر کدام معنای خاصی دارند و از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند. این هنر نه تنها به عنوان تزیین، بلکه به عنوان ابزاری برای بیان هویت فرهنگی و اجتماعی زنان نیز عمل می کند. در هر دو کشور، گلدوزی بر روی لباس ها به عنوان یک مهارت مهم به شمار می رود که از طریق آموزش های خانگی یا کارگاه های محلی منتقل می شود. زنان با دستان هنرمند خود، بافت های مختلفی را از ابریشم و پنبه انتخاب کرده و با رنگ های طبیعی و مصنوعی، آثار بی نظیری خلق می کنند. این گلدوزی ها در مناسبت های ویژه، جشن ها و مراسم خانوادگی به کار می روند و به نوعی یادآور پیوندهای عاطفی و اجتماعی میان اعضای خانواده و جامعه هستند. در واقع، این هنر نه تنها به زیبایی ظاهری garments می افزاید، بلکه احساس تعلق و ارتباط عمیق با میراث فرهنگی را نیز زنده نگه می دارد. فرافایل.
فهرست مطالب:
چکیده:
مقدمه
1. تاریخچه گلدوزی در ایران و افغانستان
2. الگوهای مشترک در گلدوزی
3. رنگ ها و معانی آن ها در گلدوزی
4. تکنیک های گلدوزی
5. تاثیرات اجتماعی گلدوزی بر زنان
6. گلدوزی به عنوان یک منبع درآمد
7. چالش های گلدوزی در عصر مدرن
8. تاثیرات جهانی سازی بر گلدوزی
9. پروژه های حفظ و احیای گلدوزی
10. آینده گلدوزی در ایران و افغانستان
نتیجه گیری